تأثیر فرش الحروف در تفسیر به ویژه آیات کلامی

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث،دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه علامه طباطبایی ره، تهران، ایران

2 . دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی ره، تهران، ایران (نویسنده مسئول)

3 . استاد گروه علوم قرآن و حدیث ، دانشگاه علامه طباطبایی ، تهران، ایران

4 . عضو هیئت علمی گروه پژوهشی مطالعات قرآنی برهان،تهران،ایران

چکیده

یکی از عوامل مؤثر در تعیین موضع وقف و وصل عبارات قرآنی هنگام قرائت، موضوع «فرش الحروف» در قرائات است. فرش الحروف به موارد جزئی اختلاف در قرائات کلمات قرآنی اشاره دارد که قاعده‌مند نیستند و تلفظ آن‌ها تابع قاعده‌ای مشخص و معین نمی‌شود. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی گونه‌های تأثیر فرش الحروف قرائات بر مواضع وقف و وصل در آیات قرآن کریم و نقش آن در فهم و تفسیر آیات می‌پردازد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که فرش الحروف قرائات به طرق مختلفی، از جمله ۱. التفات، ۲. تغییر اعراب، و ۳. کم یا اضافه شدن حروف، بر مواضع وقف و وصل آیات تأثیر می‌گذارد. این تأثیرات در چند مثال قابل مشاهده است. به عنوان نمونه، در آیه ۳۷ سوره غافر، قرائت «صَدّ» با فتح صاد منجر به ایجاد التفات و چالش کلامی درباره اضلال اجباری فرعون می‌شود که با توجه به آیات مرتبط، گمراهی از سوی خداوند بدون مقدمه نیست و نتیجه انتخاب‌های اختیاری و مجازات آدمیان است. در آیه ۴۰ سوره توبه، تغییر اعراب با مسائل کلامی مرتبط می‌شود. در قرائتی که تاء مرفوع است، کلمه الله اساساً برتر دانسته می‌شود و اهل سنت آن را به قدمت کلمه الله نسبت می‌دهند. در مقابل، قرائت با نصب نشان‌دهنده برتری کلمه الله به جعل الهی است که معتزله از آن حدوث کلمه الله را استنباط می‌کنند. این بررسی‌ها نشان‌دهنده تأثیر جدی قرائات بر مواضع وقف و وصل با توجه به اختلاف دیدگاه‌های کلامی است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effect of Farsh Al-Haruf (Secondary Principles in Qira’at) in the Interpretation of Some Theological Verses and Its Connection with the Endowment and Connection of the Verses of the Holy Quran

نویسندگان [English]

  • ruh allah muhamad eali najaad eimran 1
  • Mohammad Rasool Takbiri 2
  • Mohsen Ghasempour Rawandi 3
  • Karim Parchebaf Dolati 4
1 Associate Professor, Department of Quranic and Hadith Sciences, Faculty of Theology and Islamic Teachings, Allameh Tabataba'i University: Tehran, Iran
2 . PhD Candidate in Quranic and Hadith Sciences, Faculty of Theology and Islamic Teachings, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran (Corresponding Author)
3 . Professor, Department of Quranic and Hadith Sciences, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran
4 . Karim Parcheh Baf Dowlati, Member of the Research Faculty in Quranic Studies Burhan, Tehran, Iran
چکیده [English]

A significant factor influencing the placement of waqf (stop) and wasl (continuation) in the recitation of Quranic verses is the notion of “Farsh al-Huruf (Secondary Principles in Qira’at).” This term denotes subtle variations in the recitation of Quranic words that lack a specific governing rule and do not conform to a standardized pronunciation. This study utilizes a descriptive-analytical approach to explore how Farsh al-Huruf (Secondary Principles in Qira’at) in recitations affects the positioning of waqf and wasl within the verses of the Holy Quran, as well as its implications for the comprehension and interpretation of these verses. The results reveal that Farsh al-Huruf influences waqf and wasl in multiple ways, including: 1. Divergence (Iltifat), 2. Variations in Diacritics (I’rab), and 3. Addition or Omission of Letters. These effects are exemplified through various instances. For example, in verse 37 of Surah Ghafir, the recitation “Sadd” with a fatha on the ص (Sad) introduces a divergence and presents a theological dilemma concerning the inevitable misguidance of Pharaoh. According to related verses, this misguidance is not a mere act of divine will but rather a result of human decisions and subsequent punishment. In verse 40 of Surah At-Tawbah, alterations in diacritics are linked to theological considerations. In a reading where the تاء (ta) is in the raf’ case, “Allah” is fundamentally perceived as superior, a view supported by Sunni scholars who attribute this to the eternal essence of the term “Allah.” In contrast, a reading with a nasb case suggests the superiority of “Allah” as a manifestation of divine creation, which the Mu’tazila interpret as indicative of the temporality of the term “Allah.” These analyses underscore the profound influence of recitations on the positions of waqf and wasl, reflecting varying theological perspectives.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Farsh al-Huruf (Secondary principles in Qira’at)
  • Recitations
  • Divergence
  • Diacritics of the Quran
  • Waquf (Stop) and Ibtida (Start)
  • Interpretation of the Holy Quran
  1. آلوسی، سید محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، بیروت: دارالکتب العلمیه، 1415ق.
  2. ابن جزری، ابوالخیر محمد بن محمد، النشر فی القرائات العشر، بی‌نا، بیروت: دارالکتب العلمیه، بی‌تا.
  3. ابن عاشور، محمد بن طاهر، التحریر و التنویر، بیروت: موسسة التاریخ، بی‌تا.
  4. ابن عطیه اندلسی، عبدالحق بن غالب، المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، تحقیق: عبدالشافی عبدالسلام، بیروت: دارالکتب العلمیه، 1422ق.
  5. ابن مجاهد، احمد بن موسی، السبعه فی القرائات، قاهره: دارالمعارف، 1972ق.
  6. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، بیروت: دار صادر، 1414ق.
  7. ابوالفتوح رازى، حسین بن على، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن‏، مشهد مقدس: آستان قدس رضوى، بنیاد پژوهش‌هاى اسلامى‏،  1408ق.‏
  8. اشمونی، احمد بن محمد بن عبدالکریم، منارالهدی فی بیان الوقف و الإبتداء، بیروت: دارالکتب الاسلامیه، 1422ق.
  9. الحبش، محمد، القرائات المتواتره و اثرها فی الرسم القرآنی و الاحکام الشرعیه، دمشق: دارالفکر، 1419ق.
  10. الخطیب، عبداللطیف، معجم القرائات، دمشق: دار سعدالدین، 1422ق.
  11. الفارسی، ابوعلی حسن بن عبدالغفار، الحجة للقراء السبعة، سوریه: دارالمأمون للتراث، بی‌تا.
  12. المعتزلی، عبدالجبار بن احمد المعتزلی، طبقات المعتزله، تحقیق: السید فؤاد السید، داراتونسیه للنشر، بی‌تا.
  13. فولادوند، محمدمهدی، ترجمة قرآن، قم: انتشارات اسوه، 1383ش.
  14. پورفرزیب (مولایی)، ابراهیم، ده قرائت، تهران: ساقیان نور، 1375 ش.
  15. جرجانی، علی بن محمد، التعریفات، قاهره: دارالکتاب المصری، 1411ق.
  16. حجتی، سید محمد باقر، پژوهشی در تاریخ قرآن کریم، دفتر نشر فرهنگ اسلامی،تهران، 1366ش.
  17. دانی، ابوعمرو عثمان بن سعید، التیسیر فی القرائات السبع، بیروت: دارالکتب العلمیه، 1426ق.
  18. --------------------، المکتفی فی الوقف و الإبتداء، عمان: دار عمار، 1422ق.
  19. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، دارالعلم،بیروت، 1412ق.
  20. زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت: دارالکتاب العربی، 1407ق.
  21. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران: انتشارات ناصر خسرو، ، بی‌تا.
  22. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعة مدرسین حوزه علمیه قم، 1417ق.
  23. طبری، ابوجعفر محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دارالمعرفة، 1412ق.
  24. فخر رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت: دار احیاء التراث العربی، 1420ق.
  25. فراء، ابوزکریا یحیی بن زیاد، معانی القرآن، تحقیق محمد علی نجار، مصر: دارالمصریه للتألیف و الترجمه، 1980م.
  26. فضلی، عبدالهادی، مقدمه ای بر تاریخ قرائات قرآن، ترجمه و نگارش سید محمدباقر حجتی، تهران: اسوه، 1365ش.
  27. قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، تهران: ناصرخسرو، 1364ش.
  28. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، محقق: علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران: دارالکتب الاسلامیه، 1407ق.
  29. گلدزیهر، ایگناس، گرایش های تفسیری در میان مسلمانان، ترجمه: سید ناصر طباطبایی، تهران: ققنوس، 1388ش.
  30. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الإسلامیه، 1374ش.